Życie w Kamerunie

[Friedrich von Baden]

Życie w Kamerunie Niemieckim

---

[Friedrich von Baden]

Na ziemie jeszcze nieznanego Kamerunu przybyło kilku tajnych wysłanników z Cesarstwa Niemieckiego. Przypłynęli oni wraz z statkiem do Togolandu, po czym drogą lądową weszli na ziemie niezajęte przez nikogo. Tubylcy przyglądali się białym badaczom z daleka. Jednak niemieccy geologowie, przyrodnicy, geografowie, architekci, badacze oraz inni im towarzyszący wyczuwali ich obecność. Po jakimś czasie doszło nawet do kilku "bliższych spotkań". Pomimo tego nie udało się nawiązać jednak kontaktu, głównie przez barierę językową oraz różnice kulturowe i rasowe. Po kilku tygodniach znaleźli się jednak śmiałkowie, którzy odważyli się udać na wioski tubylców. Po kilku dniach, tygodniach nauczyli się kilku zwrotów, słów oraz zwyczajów. Skrzętnie to wszystko zapisali w dziennikach. Notatki oraz ich kopie wysłano z delegacją do Togolandu, skąd następnie popłynęli oni do Niemiec, aby zdać raport swym wysłannikom.

[Friedrich von Baden]

Statek nieubłagalnie zbliżał się coraz bardziej do Afryki. Dwudziestokilkudniowa podróż właśnie dobiegała końca. Na pokładzie korwety panowała nerwowa atmosfera. Kiedy ląd widziano już gołym okiem całkiem wyraźnie, rozpoczęto przygotowania do zejścia z okrętu. Wydawano rozkazy, prowiant oraz broń. Głównodowodzący wyprawą Gustav Nachtigal nakazał jednak aby wszyscy zaczekali i odpoczęli jeden dzień. Pod wieczór wysłano w niebo z pomocą rakiet czerwone znaki. nie doczekawszy do rana żadnej odpowiedzi ani znaku życia ze strony lądu podjęto decyzję o zejściu na ląd. Opuszczono szalupy z ludźmi i towarem. Kiedy już wszyscy znaleźli się bezpiecznie na lądzie zaczęło się przegrupowywanie i organizacja. Wyprawa miała kilka celów. Oficjalnymi było odnalezienie uczestników pierwszej wyprawy prowadzonej przez niemieckiego badacza Afryki, szanowanego odkrywcę i przyrodnika a także propagandystę kolonialnego Eugena Zintgraffa, oraz niemieckich oficerów Richarda Kunda, Hansa Tappenbecka i Curta Morgena. Nieoficjalne cele tej badawczo zbrojnej ekspedycji znał jedynie Gustav Nachtigal, który miał je zachować dla siebie do pewnego czasu.

[Friedrich von Baden]

Cesarz przesłał członkom wyprawy życzenia udanej wyprawy

[Friedrich von Baden]

Trwająca kilka miesięcy wyprawa odniosła pełny sukces. Dotychczas niezbadany obszar został w pełni spenetrowany i zbadany. Na południu kraju kameruńskiego, którego nazwa wywodzi się z portugalskiej nazwy rzeki Wouri – Rio de Camarões (pol. Rzeka Krewetek), odkryto gleby dobre do uprawy wszelakich roślin. Zaobserwowano rosnące kawowce i kakaowce. Na północy i północnym-zachodzie od rzeki Sanaga również rosną kakaowce. Ludność tubylcza handluje m.in przyprawami, owocami i produktami pochodzenia zwierzęcego, które wytwarzane mogą być w północnej części kraju. Ziemia nadaje sie do zamieszkania i eksploatacji. Nikt nie robił jeszcze wyliczeń, jednak wstępnie po obserwacji można założyć, iż żyje tu masa ludzi. Założenie faktorii handlowej powinno przynieść zyski. Dodatkowym plusem tej ziemi jest fakt, iż zamieszkują ją słonie, które są m.in źródłem pożywienia dla lokalsów, ale i tak pożądanej w Europie kości słoniowej. Członkowie pierwszej wyprawy założyli w centralnej części landu przyczółek, stację Jaunde. Stamtąd prowadzili swoje badania i wyprawy. Zalecane jest jak najszybsze zajęcie tych ziem poprzez objęcie ich protektoratem. Dzięki wysiłkom Gustava Nachtigala to sie udało. Szczegółowe raporty płyną już do Badenii...

[Friedrich von Baden]

Przez tą dekadę lat które minęły Kamerun znacznie się rozwinął i unowocześnił. Z kilku małych faktorii handlowych, powstały całe miasteczka lub misje z ogromnymi plantacjami na których pracują rdzenni mieszkańcy tych ziem, wraz z przybyłymi z Europy kolonizatorami, plantatorami, osadnikami i pracownikami. Obecnie w gospodarce dominuje rolnictwo. Po kolonii Kameruńskiej jednak krążą od jakiegoś czasu plotki o ogromnych inwestycjach w kolonię, jakie planuje rząd w Karlsruhe. Zobaczymy co przyniesie przyszłość...

[August von Hohenzollern]

Cesarz jak zawsze popiera rozwój kolonii. Ma nadzieję, że pogłoski o inwestycjach są prawdziwe

[Fryderyk Wilhelm]

Kiedyś się wybiorę tam.

[Friedrich von Baden]

Najlepiej wtedy kiedy skończę porządne prace w tej kolonii. Obecnie brakuje jeszcze uzupełnienia dwóch najważniejszych miast tej kolonii.

[Karl von Wettin]

Panowie, a propos kolonii. Myślę że moglibyśmy odświeżyć moją narrację sprzed jakiegoś czasu i zorganizować kampanię w koloniach. Tłumienie rewolucji w Namibii (Bez historycznych skojarzeń oczywiście-wolałbym bunt białych kolonistów przeciw Rzeszy) Myślę że mogłaby to być np. Dobra okazja dla porucznika Szumana do wykazania się.