Zamek W Weesenstein
W źródłach pisanych po raz pierwszy wspomniano o Weesenstein w 1318 roku, jako o średniowiecznej twierdzy warownej »Weysinberg, dem huse«. W tym czasie Weesenstein należał bezpośrednio do cesarskiego hrabstwa Dohna. Od połowy XII wieku burgrabiowie z Dohny reprezentowali jako urzędnicy niższego szczebla interesy cesarza na terenie burgrabstwa. Obok margrafa i biskupa byli oni najważniejszymi osobami trzymającymi władzę w Gau Nisan. Do ich praw i przywilejów należało między innymi pełnienie władzy sądowniczej. Po raz pierwszy wspomniani zostali pisemnie jako właściciele zamku Weesenstein. Weesenstein należało do rodziny von Bünau przez 12 pokoleń – od 1406 do 1772 roku. Günther von Bünau otrzymał zamek od Wilhelma I, margrabiego Miśni za jego wkład w wypędzenie burgrabiego z Dohny. Szczególnie w XV i XVI wieku linia rodu z Weesenstein była jedną z najbardziej wpływowych i najbogatszych rodzin arystokratycznych w Saksonii. Wojna, podczas której rodzina von Bünau poniosła znaczne straty, rodzinie von Uckermann, wywodzącej się z klasy średniej, przyniosła szlachectwo, uznanie i bogactwo. Wbrew duchowi czasu pałac Weesenstein nabyła w 1772 kobieta, Johanna Christiana von Uckermann - żona Johanna Jacoba, dyrektora poczty generalnej i tajnego radcy. W roku 1830, król Anton von Sachsen kupił pałac i majątek Weesenstein. Nadał mu rangę królewskiej rezydencji. Jednak najbardziej znanym właścicielem Weesenstein był jego bratanek, późniejszy król Johann von Sachsen, który do dziś darzony jest wielkim szacunkiem nie tyle jako mąż stanu, co jako filozof i naukowiec. Pod pseudonimem Philalethes – przyjaciel prawdy – przetłumaczył „Boską Komedię” średniowiecznego uczonego Dantego Alighieri, a jego tłumaczenie do dziś uważane jest za niedoścignione osiągnięcie. Po upadku cesarstwa i zaginięciu króla zamek przejęło państwo. Odzyskał go nowy król-Karol August, wnuk króla Jana.
Folwark w Weesenstein
Gospodarstwo, a raczej to co z niego zostało, w momencie objęcia jego własności przez Karola Wettyna należało do niewielkich gospodarstw szlacheckich bowiem liczyło zaledwie 50 hektarów ziemii uprawnej. Nowy właściciel powiększył areał gruntów rolnych ponad dwukrotnie i zbudował na ternie zabudowań folwarcznych fermę drobiu z obecnie ponad trzystoma osobnikami na stanie. W folwarku i zamku pracują głównie mieszkańcy niedalekiej wsi Müglitztal.
