Rezydencja książąt bawarskich, obecnie własność Bruno księcia Petrowicza Catalana.
Zamek został wzniesiony jako podmiejska rezydencja na brzegu rzeki Würm dla księcia Albrechta III z rodu Wittelsbachów w latach 1438–39 jako zameczek myśliwski. Syn Albrechta, książę Zygmunt zlecił rozbudować rezydencję w 1488. Tenże zmarł tutaj w 1501. Za jego poleceniem została wzniesiona zamkowa kaplica pw. Trójcy Świętej. W roku 1667 zamek przeszedł w ręce rodu von Berchem. Podczas wojny trzydziestoletniej zamek został zniszczony przez wojska szwedzkie, a następnie w latach 1680–81 gruntownie go odbudowano. Po śmierci ostatniego z przedstawiciela rodu von Berchem w 1848 zamek wrócił do Wittelsbachów. Zaś po zgonie Georga Lulipolda von Schafer Wittensbacha w drodze spadku przeszedł na własność Bruno Petrowucza Catalana.
Zamek składa się z kompleksu niskich dwukondygnacyjnych, budynków przylegających do zewnętrznych obwarowań, zaakcentowanych w narożnikach wielobocznymi basztami. Całość tworzy czworoboczny dziedziniec, wewnątrz którego znajduje się główny budynek książęcy, a obok niego późnogotycka kaplica zamkowa. Wejście do zamku znajduje się od strony północnej w kwadratowej wieży bramnej. Od strony architektonicznej budynki zamkowe cechuje skromność, białe ściany elewacji pozbawione są większych dekoracji, plastyczności nadaje jedynie rytm prostokątnych okien obramionych profilowanymi ościeżami. Książęta rezydowali w wysokim trójkondygnacyjnym budynku, zbudowanym na planie prostokąta, nakrytym wysokim czterospadowym dachem. Obecny ich wygląd jest barokowy, zawdzięcza się go odbudowie po wojnie trzydziestoletniej i późniejszych renowacjach.
