Ogród Zoologiczno-Botaniczny Fryderyka II w Karlsruhe

[Friedrich von Baden]

Żabuti czarny



WYSTĘPOWANIE I ŚRODOWISKO

Ameryka Południowa. Lasy deszczowe, suche lasy i zarośla kolczaste, tereny trawiaste, zalesione siedliska wilgotne.

AKTYWNOŚĆ

Prowadzi dzienny tryb życia. Noce spędza pod krzewami lub w zagłębieniach ziemi. Przewracanie na plecy rywala to jedno z zachowań w walce o dostęp do samicy.

ODŻYWIANIE

Liście, grzyby, pędy roślin, ślimaki, niekiedy padlina. Podczas pory suchej opadłe owoce, kwiaty w porze deszczowej.

ROZMNAŻANIE

Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 5 lat. W zniesieniu od 2 do 15 jaj, inkubacja trwa od 117 do 158 dni.

WARTO WIEDZIEĆ

Podczas okresu godowego samce wydają dźwięki przypominające gdakanie kur.

[Friedrich von Baden]

Żubr europejski



WYSTĘPOWANIE I ŚRODOWISKO

Żubr zasiedla lasy mieszane z podmokłymi polanami. Występuje we wschodniej część Europy, w tym w Polsce. Obecny jest w Bieszczadach, Puszczy Białowieskiej, Puszczy Boreckiej, Puszczy Augustowskiej i Puszczy Knyszyńskiej, a także na obszarach województwa zachodniopomorskiego.

AKTYWNOŚĆ

Żubr to zwierzę stadne. Żyje w grupach rodzinnych składających się z krów, cieląt i młodzieży. Gdy młody samiec osiągnie wiek ok. 3 lat opuszcza rodzinne stado, by dołączyć do samczej koalicji.

ODŻYWIANIE

Dietę stanowią głównie trawy, zioła, turzyce, liście, pędy oraz kora drzew i krzewów. Do żerowania żubr wybiera zwykle tereny otwarte – łąki i pastwiska.

ROZMNAŻANIE

W sierpniu rozpoczyna się okres godowy. Byki w tym czasie nie odstępują krów. Wydają przy tym charakterystyczne dźwięki nazywane chruczeniem. Ciąża trwa prawie 9 miesięcy. Gdy zbliża się maj samica oddala się od stada, by w samotności wydać na świat cielę. W stadzie może być kilkanaście cieląt jednocześnie. Ssą one mleko od różnych samic.

WARTO WIEDZIEĆ

Żubr to największy ssak lądowy Europy. Futro żubra składa się z trzech warstw, zapewniając świetną izolację podczas zimy. Gdy robi się cieplej, linieją i zmieniają sierść na letnią.

[Friedrich von Baden]

Koronnik szary



WYSTĘPOWANIE I ŚRODOWISKO

Występuje w południowej i wchodniej Afryce. Spotkać można go zazwyczaj na łąkach w pobliżu jezior lub rzek. Pojawia się również na obszarach
rolniczych: pastwiskach, uprawach i ugorach.

AKTYWNOŚĆ

Ptak osiadły. W suchej porze roku gromadzi się w stada żerujące i nocujące wspólnie. Grupa taka może składać się z od 20 do 200 osobników.

ODŻYWIANIE

Jest wszystkożerny. Jego pokarmem są nasiona, orzechy, ziarna, gady, owady i bezkręgowce żyjące w wodzie.

ROZMNAŻANIE

Żurawie te są terytorialne, a para wiąże się na całe życie. Ptaki budują gniazdo w pobliżu wody. W zniesieniu jest od 2 do 4 jaj. Po 56-100 dniach młode opuszczają gniazdo, a nastepnie tworzą stada młodzieży w swoim wieku.

WARTO WIEDZIEĆ

Koronnik szary to jeden z dwóch gatunków żurawi wyposażonych w tylny palec stopy umożliwiający mu chwytanie, przytrzymywanie się gałęzi i przesiadywanie na niej.

[Friedrich von Baden]

Żuraw mandżurski



WYSTĘPOWANIE I ŚRODOWISKO

Żuraw mandżurski zamieszkuje dorzecze rzeki Amur we wschodniej Rosji oraz w południowo-wschodniej Azji, w tym w Chinach i Japonii. Wiosnę i lato spędza
na terenach podmokłych, natomiast zimę na terenach bagiennych słodko i słonowodnych.

AKTYWNOŚĆ

Ptak wędrowny. Gatunek ten gniazduje i żeruje na bagnach o głębokiej wodzie. Ta preferencja siedliskowa jest rzadka, ponieważ większość gatunków żurawi woli płytkie wody. Gniazduje tylko na obszarach ze stojącą martwą roślinnością.

ODŻYWIANIE

Ich dieta składa się z owadów, bezkręgowców wodnych, ryb, płazów, gryzoni, trzciny, traw, jagód wrzosowatych, kukurydzy i innych roślin.

ROZMNAŻANIE

Są to ptaki monogamiczne i często pozostają razem aż do śmierci jednego z osobników. Samica składa 2 jaja; przeżywa zwykle tylko jedno pisklę.

WARTO WIEDZIEĆ

Ciągły wzrost uprzemysłowienia i ekspansja rolnictwa ogranicza tereny występowania tego gatunku. W tej sytuacji stał się on jednym z trzech najbardziej zagrożonych gatunków żurawi na świecie.

[Friedrich von Baden]

Żyrafa ugandyjska



WYSTĘPOWANIE I ŚRODOWISKO

Afryka Wschodnia: obszary chronione w Kenii i Ugandzie. Tereny sawannowe.

AKTYWNOŚĆ

Żyje w niewielkich grupach lub samotnie. Aktywna głównie rano i wieczorem. W nocy odpoczywa na stojąco. Porusza się inochodem: przy każdym kroku unosi dwie kończyny z tej samej strony ciała. Ten rodzaj chódu pozwala stawiać duże kroki i ułatwia pracę mięśni. Często pasie się w towarzystwie, zebr, antylop, strusi. Zwiększa to bezpieczeństwo gromady.

ODŻYWIANIE

Podstawowym pokarmem są liście i młode pędy akacji, uzupełnienie diety stanowią kwiaty i owoce. Dorosła żyrafa osiąga masę ciała od 830 do 1200 kg.

ROZMNAŻANIE

Samice zdolność do rozrodu w środowisku naturalnym osiągają w wieku 3-4 lat.
Ciąża: ok. 450 dni. Młode pozostaje z matką do 22 miesiąca życia. Długość życia: w środowisku naturalnym średnio 10 lat, rekord w zoo: 36 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

Żyrafa zaatakowana przez lwa lub innego drapieżnika broni się wierzgając kopytami. W walce pomiędzy sobą żyrafy używają swoich szyj. Ciało żyrafy stało się naturalnym środowiskiem bąkojadów – ptaków należących do rodziny szpakowatych. Bąkojady polują na pchły, kleszcze i różne larwy, a nawet spędzają na ciele żyrafy swój okres godowy.

[Friedrich von Baden]

Gratuluję zebranych okazów. Piękny Ogród Zoologiczny.

[Friedrich von Baden]

Gratuluję zebranych okazów. Piękny Ogród Zoologiczny.

Dziękuję, starałem się.