Altenburg

[Karl von Wettin]

Kilka dni, ku frustracji Karola, nie przyniosło żadnych konkretnych rezultatów. Napływały nowe informacje od śledczych, agentów i informatorów, ale narazie ogólny obraz pozostawał zbyt mglisty by wykonać skuteczne uderzenia w struktury przestępcze Turyngii. Pozostało cierpliwie czekać i pracowicie dodawać kawałek do kawałka aż widoczna będzie pełna mozaika struktury i powiązań przeciwnika.
Poranek rozpoczął się od przyjścia depeszy z cesarskiego dworu w Berlinie. Cesarz, zaniepokojony eskalacją przestępczości w księstwach Saksonii, wydał zgodę na oddelegowanie pruskiej żandarmerii z Erfurtu i Merseburga, aby wspomóc działania Karola II. Decyzja ta była wyrazem zaufania do księcia i uznania dla jego determinacji w walce z mafią.
Karol II niezwłocznie sporządził listy do komendantów żandarmerii w Erfurcie i Merseburgu, opisując trudną sytuację w Altenburgu, Meiningen oraz Weimarze-Eisenach:
Karol II szybko zredagował listy do komendantów pruskiej żandarmerii w Erfurcie i Merseburgu. W listach szczegółowo opisał sytuację w księstwach Altenburg, Meiningen i Weimar-Eisenach, podkreślając skalę mafijnego zagrożenia oraz trudności, z jakimi borykają się miejscowe siły.
Listy zawierały wyraźną prośbę o jak największe wsparcie personalne i logistyczne, ale z zastrzeżeniem, by nie narażać bezpieczeństwa w ich własnych prowincjach. Karol II napisał również:
„Ta walka nie dotyczy jedynie naszych księstw. To starcie o porządek i sprawiedliwość w całym cesarstwie. Każdy krok, jaki podejmiemy przeciwko tej pladze, przyniesie korzyść wszystkim poddanym naszego cesarza.”
Listy zostały wysłane natychmiast za pomocą telegrafu
W międzyczasie, nim nadejdzie odpowiedź i wsparcie z Prus, w księstwach kontynuowano działania operacyjne:
W Altenburgu żandarmeria, wspierana przez 7 Królewską Saską Brygadę Piechoty, przeprowadziła nalot na warsztat w jednej z peryferyjnych dzielnic. Odkryto tam magazyn z nielegalnymi towarami, w tym skrzynie pełne podrobionych papierosów i alkoholu bez znaków akcyzy.
W Meiningen oddział żandarmerii natknął się na grupę przemytników w lesie na południe od miasta. Po krótkim pościgu zatrzymano dwóch mężczyzn, którzy przewozili drogocenne zegarki oraz biżuterię.
W jednej z wiosek na zachód od Weimaru żandarmeria odkryła kryjówkę, w której przechowywano duże ilości materiałów służących do produkcji fałszywych dokumentów. Choć żadne z tych działań nie uderzyło bezpośrednio w przywódców mafii, sukcesy stopniowo ograniczały ich operacyjne możliwości.

[Karl von Wettin]

W jeden dzień po wysłaniu listu z Erfurtu i Merseburga dotarły oddziały pruskiej żandarmerii, liczące w sumie około 150 funkcjonariuszy. W Altenburgu, Meiningen i Weimarze żandarmi zostali podzieleni na grupy i skierowani do wspólnych patroli z lokalnymi siłami. Ich doświadczenie i dyscyplina szybko zaczęły przynosić efekty, szczególnie w prowadzeniu śledztw.
W drugi dzień, w Altenburgu zlikwidowano dwa kolejne magazyny kontrabandy. Zabezpieczono fałszywe dokumenty, nielegalny alkohol oraz duże ilości kradzionych towarów. W Weimar-Eisenach żandarmeria odkryła kolejne laboratorium do produkcji narkotyków. W Meiningen, po "intensywnym" przesłuchaniu jednego z zatrzymanych przemytników, ujawniono nowe informacje o trasach wykorzystywanych przez mafię.
W Ronneburgu oddział piechoty przeprowadził zaskakującą operację na jednym z targowisk, gdzie mafia kontrolowała handel. Zatrzymano kilkunastu podejrzanych, zabezpieczono broń i listy związane z haraczami
W Altenburgu doszło do zamachu na lokalnego oficera żandarmerii, który brał udział w kluczowym śledztwie. Został postrzelony, ale przeżył. Karol II wydał rozkaz zwiększenia ochrony wszystkich urzędników i wojskowych zaangażowanych w operacje.
Zintensyfikowane działania przyniosły efekty – wielu liderów mafijnych zaczęło opuszczać księstwa, obawiając się aresztowania. W Altenburgu, wykorzystując zdobyte informacje przechwycono transport zawierający kolejną partię fałszywych pieniędzy, a w Meiningen zatrzymano kuriera z wiadomościami od jednego z kierowników mafii, co dostarczyło nowych informacji.
Patrole wojska i żandarmerii zapewniły większe poczucie bezpieczeństwa w miastach. Liczba przestępstw spadła, a mieszkańcy zaczęli wracać do normalnego życia. Karol II zorganizował krótką odprawę, na której podziękował swoim ludziom i pruskim żandarmom za ich zaangażowanie, jednocześnie przypominając, że walka jeszcze się nie skończyła.
W ciągu sześciu dni udało się osłabić struktury mafii, przejąć duże ilości nielegalnych towarów i zatrzymać wielu podejrzanych. Mafia nie została jeszcze całkowicie pokonana, ale straciła swą dominację i znaczną część wpływów w regionie. Mimo napięć i zagrożeń Karol II ugruntował swoją pozycję jako stanowczy władca, który nie waha się podejmować trudnych decyzji w obronie porządku i bezpieczeństwa swoich księstw.

[August von Hohenzollern]

Do Króla Saksoni przyszła następną depesza od Cesarza

Wasza Krolewska Mość
Proponuję potraktować tych podejrzanych jako grupę przestępczą, działającą na szkodę Cesarstwa.
Jeżeli Wasza Krolewska Mość zgadza się na takie rozwiązanie sprawy to owych Panów należy pod eskortą wojska wysłać do Drezna i w trybie wojskowym osądzić

[Karl von Wettin]

Takie podejście uprawniało by mnie również do użycia sił Policji Rzeszy

[August von Hohenzollern]

Jeśli tylko trzeba, proszę korzystać
Może należy wprowadzić stan wyjatkowy w całym Ksietwie lub jego części

[Karl von Wettin]

Pierwsi aresztowani zostali przewiezieni pod eskortą do Jeny, gdzie rozpoczęły się procesy przed sądem okręgowym właściwym dla wszystkich księstw. Oskarżeni stanęli przed sądem za przestępstwa z Kodeksu Karnego:
Art. 129 – Udział w grupie antypaństwowej.
Art. 146 – Podrabianie pieniędzy.
Art. 243 – Kradzież z włamaniem.
Art. 256 – Rozbój.
Procesy były jawne, a mieszkańcy licznie przybywali, by obserwować wymierzanie sprawiedliwości. Wyroki miały na celu nie tylko ukaranie winnych, ale także zademonstrowanie, że władza nie cofnie się przed żadnym działaniem w obronie prawa i porządku. Wiele osób z ulgą przyjęło te procesy jako znak, że bezprawie zaczyna być skutecznie tłumione.
W Altenburgu i Ronneburgu żandarmeria przeprowadziła kolejne naloty na podejrzane lokale. Udało się przejąć kolejne partie podrobionych dokumentów, broni oraz nielegalnych towarów. W jednym z mieszkań odkryto skrytkę z dużą ilością fałszywych pieniędzy oraz materiałów do ich produkcji.
W Meiningen batalion piechoty wspólnie z lokalną żandarmerią zatrzymał grupę przemytników próbujących opuścić miasto pod osłoną nocy. Znaleziono przy nich towary luksusowe, które wcześniej skradziono z magazynów handlowych.
W odpowiedzi na skuteczne działania władz, mafia próbowała siać chaos. W niedzielny poranek, Ronneburgu doszło do podpalenia małego składu wojskowego. Ogień szybko ugaszono, ale incydent pokazał, że przestępcy nadal stanowią zagrożenie.
W Altenburgu próbowano zastraszyć lokalnych urzędników, rozsyłając im anonimowe groźby. Karol II zareagował natychmiast – zwiększono ochronę dla wszystkich kluczowych osób zaangażowanych w operacje antymafijne, a żandarmeria rozpoczęła śledztwo mające na celu odnalezienie autorów pogróżek.
Tego samego dnia w Jenie zapadły pierwsze wyroki skazujące. Kilku oskarżonych otrzymało surowe kary więzienia za udział w organizacji antypaństwowej, podrabianie pieniędzy oraz rozboje. Wiadomość o wyrokach szybko rozeszła się po księstwach, budząc nadzieję, że porządek zostanie przywrócony na stałe.
Działania w tych trzech dniach przyniosły mieszane rezultaty – z jednej strony procesy i sukcesy operacyjne umocniły wiarę w sprawiedliwość, z drugiej zaś mafia pokazała, że nie zamierza poddać się bez walki. Karol II, świadomy tych wyzwań, zdeterminowany był kontynuować swoje wysiłki, aż do całkowitego pokonania przestępczych struktur.

[Karl von Wettin]

Po dwóch tygodniach intensywnych działań w księstwach Altenburg, Meiningen oraz Weimar-Eisenach, udało się osiągnąć główny cel – rozbicie struktur mafijnych, które przez ostatnie miesiące terroryzowały region. Operacje prowadzone wspólnie przez miejscową żandarmerię, wojsko oraz oddelegowaną pruską żandarmerię z Erfurtu i Merseburga przyniosły znaczące sukcesy.
Największym osiągnięciem było schwytanie kilku liderów przestępczości zorganizowanej, którzy ukrywali się w tajemnych lokalach Altenburga, Weimaru i Eisenach. Dzięki informacjom zdobytym w wyniku przesłuchań oraz dokumentom przejętym w nalotach, możliwe było precyzyjne zaplanowanie operacji, które zakończyły się ich zatrzymaniem.
Wraz z liderami zatrzymano także kluczowych współpracowników odpowiedzialnych za finanse i organizację szlaków przemytowych

W ciągu dwóch tygodni zlikwidowano ponad tuzin magazynów i kryjówek mafii, a także nielegalnych domów publicznych. W ich wnętrzach znaleziono:
- Duże ilości fałszywych pieniędzy oraz sprzęt do ich produkcji.
- Broń, amunicję i materiały wybuchowe.
- Narkotyki, luksusowe towary, skradzione przedmioty i alkohol bez znaków akcyzy.
A także uwolniono osoby przetrzymywane wbrew własnej woli
W Jenie rozpoczęły się procesy przeciwko zatrzymanym. Wielu przestępców zostało skazanych na długoletnie kary więzienia za udział w grupie antypaństwowej, podrabianie pieniędzy, rozboje i inne poważne przestępstwa. Król osobiście wnioskował o jak najwyższe kary dla sutenerów.
Publiczne ogłoszenie wyroków wzmocniło wiarę mieszkańców w siłę prawa i stanowczość władz.
Podjęte działania, w tym stała obecność wojska i pruskiej żandarmerii, przyczyniły się do przywrócenia porządku. W miastach i wsiach regionu odnotowano znaczący spadek przestępczości, a mieszkańcy zaczęli wracać do codziennego życia.
Działania Karola II zdobyły uznanie zarówno wśród poddanych, jak i w kręgach politycznych. Nawet z Berlina napłynęły gratulacje za skuteczność operacji i podziękował za współpracę z pruskimi siłami. W miastach księstw mieszkańcy zaczęli organizować wiece poparcia dla księcia, wyrażając wdzięczność za przywrócenie porządku i bezpieczeństwa.
Operacja zakończyła się ostatecznym rozbiciem mafijnych struktur, które przez ostatnie miesiące bez rzadu szkodziły księstwom Altenburg, Meiningen i Weimar-Eisenach. . Choć księstwa odzyskały spokój, Karol był świadomy, że walka z przestępczością wymaga dalszego wzmacniania struktur bezpieczeństwa, by zapobiec podobnym zagrożeniom w przyszłości.
Nie mając już czasu by przed Wigilią wrócić do Drezna, Karol postanowił święta spędzić w Weimarze

[Wilhelm von Ber.-Hohenzollern]

Może to nie na miejscu, ale interesuje się trochę numizmatyką... Czy gdy procedury prawne dobiegną końca, będę mógł przejąć fałszywki i maszyny do analizy i wyciągnięciem wniosków?

Przy okazji gratuluję sukcesu, taka informacja, akurat w wigilię. Na pewno nie będą to przyjemne święta dla tych przestępców

[Karl von Wettin]

Pewnie sąd orzecze przepadek tych przedmiotów na rzecz skarbu państwa. Mogę załatwić Waszej Wysokości możliwość ich kupna