Życie Króla

[Karl von Wettin]

Wieczorem po ceremonii zaprzysiężenia, gdy zamek Altenburg rozbrzmiewał odgłosami muzyki i rozmów podczas uroczystego bankietu, do rąk Karola II dotarła depesza. Była pieczołowicie zapieczętowana cesarskim herbem, co wywołało poruszenie wśród dworzan. Król odebrał ją osobiście i, po krótkiej chwili skupienia, przeczytał jej treść pozostałym zebranym. Cesarz życzył Altenburgowi wszelkiej pomyślności i zapewniał o wsparciu

Król, po krótkiej zadumie, wrócił do zabawy i wzniósł toast za przyszłość Altenburga, dziękując jednocześnie swoim gościom za wsparcie. „Przed nami wiele pracy,” powiedział z powagą. „Ale wierzę, że wspólnymi siłami pokonamy wszystkie trudności.”

Rankiem kolejnego dnia, w Sali Rady na zamku Altenburg, zebrał się rząd księstwa na pierwszym posiedzeniu pod przewodnictwem nowego księcia. Atmosfera była napięta – Altenburg, pozbawiony silnego przywództwa przez miesiące, cierpiał z powodu chaosu i wzrostu przestępczości. Drogi były niebezpieczne, w miastach szerzyły się kradzieże, a w odległych wioskach gangsterzy przejmowali kontrolę nad terenami bez ochrony.

Karol II zasiadł u stołu, uważnie słuchając raportów ministrów. Pierwszy zabrał głos premier księstwa, który przedstawił ogólny obraz sytuacji:

„Wasza Wysokość, księstwo stoi na skraju kryzysu. Liczne grupy przestępcze zorganizowały się na tyle, że zagrażają nie tylko ludności, ale i wpływom do skarbca. W szczególności południowe regiony Altenburga są praktycznie niekontrolowane.”

Po nim wystąpił minister spraw wewnętrznych, który potwierdził brak skutecznej ochrony granic i szlaków handlowych. Zasugerował, że priorytetem powinno być wzmocnienie lokalnych garnizonów oddziałami królewskimi oraz wysłanie oddziałów królewskich na obszary dotknięte największym chaosem.

Król, wysłuchawszy wszystkich, przemówił spokojnym, ale zdecydowanym tonem:

„Sytuacja, jaką zastaliśmy, jest poważna, ale nie niemożliwa do opanowania. W pierwszej kolejności należy przywrócić porządek w miastach i zabezpieczyć gospodarkę– bez tego księstwo nie będzie mogło funkcjonować. Polecam ministrowi spraw wewnętrznych przygotowanie planu rozmieszczenia oddziałów w najbardziej zagrożonych regionach.”

Zwrócił się także do ministra sprawiedliwości:

„Musimy również zadbać o to, aby ludzie mieli zaufanie do prawa. Wszyscy, którzy łamią prawo, muszą zostać przykładnie ukarani, ale jednocześnie zapewnijmy naszym poddanym wsparcie, by nie musieli uciekać się do desperackich czynów. Wprowadźcie amnestię dla drobnych przestępców, którzy zgodzą się podjąć pracę dla dobra wspólnego.”

Na koniec zwrócił się do rady z poleceniem powołania specjalnej komisji do zbadania najpoważniejszych przypadków korupcji i zaniedbań wśród urzędników. Komisja miała się również składać z prawników i urzędników saskich aby zapewnić obiektywność w działaniu

Posiedzenie zakończyło się uchwałą o zwróceniu się o wzmocnienie garnizonów oraz wprowadzeniu nowych praw i procedur mających na celu poprawę bezpieczeństwa. Król ogłosił, że osobiście odwiedzi południowe regiony Altenburga, aby ocenić sytuację na miejscu i rozmawiać z mieszkańcami.

Po posiedzeniu, Karol II udał się na taras zamku, skąd miał widok na miasto i okoliczne tereny..”* Wiedział, że jego działania w najbliższych tygodniach zadecydują o losie Altenburga – i o jego reputacji jako władcy.